اوزگوندوز: ما قسم یاد کردیم که هاب

اوزگوندوز در سخنرانی خود که مورد توجه همگان قرار گرفته بود و مرتبا با تشویق حضار قطع می شد، چنین گفتند:

"دوستان عزیز و گرامی در حقیقت به علت فشرده بودن برنامه هایم در استانبول قصد شرکت در این مراسم را نداشتم. ولی بدلیل شرایط استثنایی امسال، تصمیم به شرکت در این برنامه گرفتم. آمدم بگویم که درد و غم شما، درد و غم ما و شادی شما، شادی ماست. آمدم بگویم با شما و در کنار شما هستیم. حتی تا زمان مرگ نیز با شما خواهیم بود.

همانگونه که استاد یرل نیز فرمودند، این اواخر کسانی سعی دارند که بین ما جدایی و تفرقه ایجاد کنند. با گفتن سخنانی چون، علویان آناتولی متفاوت از شیعیان ایرانی هستند، شما بهتر هستید، نوع عبادت شما با عبادت آنها فرق دارد، سعی دارند علویان را از همدیگر جدا کرده و بین آنها تفرقه ایجاد کنند. اکنون نیز می گویند: علویان آناتولی، شیعه، نصیریه جدای از هم بوده و متفاوت می باشند. ای کسانی که این جملات را می گویید، روی سخنم با شماست، آیا شما با کسانی که مزار پیامبر اکرم (ص) را تخریب کردند، با سعودی ها که نسبت به زنان زائر بیت الله الحرام بی حرمتی کردند، برادر هستید؟! ولی ما با یکدیگر برادر نیستیم؟

ما به نمایندگی ازعلویها، بکتاشی ها و جعفری ها تصمیمی اتخاذ کرده و در اجرای آن نیز مصمم هستیم. ما را با هرعنوانی که دوست دارید خطاب کنید، در ترکیه هویت اصلی ما علوی بوده و مذهبمان نیز جعفری می باشد.

از نظر ما خداوند یکتاست و دلار را دومین اله خود قرار نمی دهیم!

حضرت محمد صلوات الله علیه نیز پیامبرمان است.

کتاب آسمانی ما قرآن است، قرآن در اصل کتاب ما است. ناطق قرآن علی می باشد.

ما به چهارده معصوم اعتقاد داریم نه به چهارده خدا! ما به دوازده امام اعتقاد داریم، معتقد به ولایت آنها هستیم نه به الوهیت آنان.

اعتقاد ما بر اینست که آل عبا در مرکزیت و محوریت عالم هستی قرار گرفته و تمام موجودات به برکت وجود آنان خلق شده اند. اینها اعتقادات مشترک ما می باشد.

در رابطه با موضوع عبادت نیز باید عرض کنم که؛ بنا بر دلایل تاریخی و موقعیت جغرافیایی تفاوتهایی بوجود آمده است ولی از نظر ما تفاوتهای کوچک اختلاف نبوده بلکه تنوع می باشند.

 ما قسم یاد کردیم که هابیل باشیم

قبلا نیز در برنامه های تلویزیونی و پلت فرمهای مختلف عرض کرده بودم؛ قرآن می فرماید: روزه بر شما واجب شد که شاید تقوا پیشه کنید و پرهیزکار شوید. نماز واجب شد که شما را از بدیها مصون بدارد. ولی آیا نماز و روزه، می تواند ترا قاتل برادر کند، تو را وادار کند که گودالها را با سرهای بریده پر کنی، ترا همانند گردباد جانی کرده و غاصب فدک بکند؟... امروز رنج و محنت این کشور را باهم به دوش می کشیم، حتی باری که ما به دوش داریم سنگین تر از بار شماست، اما زمان تقسیم سهم، ما محروم می مانیم، پس عدالت در کجای این کار واقع شده است؟ ما 1400 سال حکومت نکردیم، اگر دست بر قضا نیز در حکومت سهیم شویم، نمی توانید تحمل کنید. شما نه تنها نمی توانید حکومت علویان را تحمل کنید حتی تحمل شراکت آنها را در حکومت نیز ندارید.

استاد محترم، شیخ یرل نسبت وزرای سوریه را شمردند، سه وزیر نصیریه وجود دارد، شما حتی تحمل این را نیز ندارید. ولی علیرغم اینکه نود و پنج درصد جمعیت بحرین را علویان تشکیل داده و علیرغم اینکه به جرات می توان گفت، به جز شاه همه شیعه هستند، ما اعتراضی به پادشاهی شاه ظالم نکرده و بمب منفجر نمی کنیم.

این خاکها را ما به میهن اسلامی تبدیل کردیم، قبل از ورود شمشیرهای عثمانی به این ممالک، ما با ورود خود و چهره گشاده اسلام، این مرز و بوم را اسلامی کردیم. در دوره یاووز با ملاهایی که از مصر آوردید، ایمان و اعتقاد این سرزمین را به بازی گرفتید، به قول ضرب المثل ترکی: اکنون از کوه آمده و ساکنان باغ را بیرون می کنید. نژاد ترکها علوی می باشد، اکنون چرا من در این خاکها گرفتارغربت شدم و تو صاحب حق و حقوق هستی؟ لعنت بر حرص به مقام و مسند!

ما قسم یاد کردیم که هابیل باشیم، برای اینکه خون برادر نریزد از مقام و مسند دست کشیدیم. چرا که ما از امامان خود اینگونه یاد گرفتیم. امامان شما نیز به شما تصاحب حکومت و رها نکردن آن حتی به بهای دشنام دادن به پیامبر و شهید کردن فرزندانشان را آموختند. کسی که خون اولاد پیامبر بریزد، به هیچ کس رحم نمی کند، از نظر این افراد، جنگ با پیامبر اکرم ارزش این مقام و مسند را دارد. مگر پیامبر گرامی اسلام نفرمودند که؛ علی، فاطمه، حسن و حسین پاره تن من هستند، هر کس اینها را بیازارد، مرا آزرده است، هرکس با اینها دوستی کند، با من دوستی کرده است و هر کس آنها را تحقیر کند در واقع مرا تحقیر کرده است. یعنی تفکر و ذهنیتی که با پیامبر جنگیده، اگر در حال حاضر با تو بجنگد، عجیب است!؟. ما ظالم بودن را نه، بلکه مظلومیت را انتخاب کردیم، قابیل بودن را نه، بلکه هابیل بودن را انتخاب کردیم. زمان حضور در بارگاه الهی نیز از صمیم قلب ایمان آورده و حضور یافتیم، چرا که رشوه در درگاه الهی کاربردی ندارد بلکه عدالت در آنجا حاکم است. حاکم الهی ظالم و مظلوم را از هم تشخیص می دهد. این دنیا و جاه و مقامش تقدیم آنها، ما نیز آن یکی دنیا را انتخاب کردیم.

آیا کسی که در برابر امپریالیسم و صهیونیسم ایستادگی می کند، باید بمیرد؟

 چرا با اسد مبارزه می کنند؟ چون حق و حقوقی که اسد برای کشورش به ارمغان آورده در منطقه بی نظیر می باشد. برای مردم کشورش از هر مللیتی که باشند، حق انتخاب عطا کرد، به نسبت تعداد هر جمعیت حق نمایندگی مجلس به آنها عطا کرد. شاهانی که خواب و خیال پادشاهانی داشتند، سیستم اداره کشوری اسد را نپسندیدند. بنابراین بلافاصله خواهان رفتن اسد شدند.

همچنین بشار اسد موضعی ضد امپریالیستی و ضد صهیونیستی در جهان عرب داشته، ریا و تظاهر ننموده، تبانی نکرده و بصورت مخفی تجارت خود با این رژیمها را افزایش نداده و تنها رئیس جمهوری است که در مقابل امپریالیست و صهیونیست ایستاد. طبیعتا از نظر آنان الگوی نامناسبی بوده و باید برود.

دقیقا مثل اینست که بگوییم: "تو بدلیل اینکه در مقابل مسلمان مظلوم و ساکت ایستادی ولی در مقابل امپریالیست مانند شیر سینه سپر کردی، باید بمیری!"

آری، البته که این موضع و مقاومت تاوانی دارد... ولی واقعیت امر این است که انتظار خیانت از برادر نداشتیم...

در مبارزه ای که علیه امپریالیست انجام دادیم، انتظار این را نداشتیم که از پشت خنجر بخوریم...

یعنی اکنون مبارزه شما، مبارزه برای دموکراسی می باشد؟ مبارزه دموکراسی توسط شاه عبدالله و شاه قطر...؟! آیا ظالم تر از این اشخاص در دنیا وجود دارد؟ آیا تو با گفتن برادر بزرگ به این شاهان، به رهبری عادل (که تا دیروز نیز او را برادر خطاب می کردی) دموکراسی عطا می کنی؟ چنین دموکراسی ای از دوست بدور باشد، ما خواهان چنین دموکراسی نیستیم.

طرفی که اتحاد را برهم می زند ما نخواهیم بود

برادرانمان با چه وعده و وعیدهایی به خاطر موضع ضد امپریالیستی و ضد صهیونیستی مان از پشت به ما ضربه زدند، نمی دانم! هر قدر هم ناراحت و آزرده خاطر شویم، بازهم خون برادر نمی ریزیم، برخلاف میل همه دست صلح و دوستی دراز خواهیم کرد و طرفی که اتحاد را برهم می زند ما نخواهیم بود.

اگر موضوع دفاع از تمامیت ارضی وطن می باشد، ما در صف مقدم قرار می گیریم. اگر قرار است وظیفه ای ادا شود، ما نیز ادا می کنیم. اگر موضوع وحدت ملی می باشد، حتی به قیمت زیر پا گذاشتن غرور خود آنرا نیز ما فراهم می کنیم. بهترین مثال و نمونه برای این عمل انطاکیه می باشد.

در حوادث اخیر که به ساحت پیامبر اکرم (ص) توهین و حقارت صورت گرفت، فیلم موهن ساخته شد، کاریکاتورها منتشر شده و آیه های قرآن کریم بر کفشها نوشته شد، اگر حاکمان حکومت کنونی ترکیه دست نشانده امپریالیست و آمریکا نیستند، می بایست امروز کل ترکیه در حال قیام و اعتراض می بودند. در حالیکه عشق به مقام چه توانایی های که نداشته است... به بزرگترین و والاترین ارزش تو که این ارزش، تو را از آنها متمایز می کند، به پیامبر عزیزت توهین و حقارت می کنند، ولی تو هیچ اعتراضی نمی کنی، وای که این مسند چقدر شیرین بوده...

حرف ما اینست که؛ برادران شما راحت بر مسند خود تکیه زنید، ما عشق به مقام و مسند نداریم! اگر بخواهید همگی به شما رای می دهیم، مشکلی نیست. کافیست که شما هم در مقابل دشمن، در مقابل توهین کنندگان به رسول خدا موضعی قاطع و استوار اتخاذ کنید!

نمی گویم کار صحیحی صورت گرفته، اما وقتی تو بر یک یهودی که مرده گریه می کنی، چگونه می توانی برای کشته شدن امت محمد (ص) گریه نکنی؟ با کشته شدن یک شخص آمریکایی به جوش و خروش می آیید در حالیکه بمبهای آمریکایی روزانه هزاران مسلمان را قتل عام می کنند. سکوت تا به کی؟ همه این اتفاقات باعث ایجاد علامت سوال در ذهن ما می شود...

ما تا دیروز ضد امپریالیست بودیم امروز نیز دقیقا در همان موقعیت قرار داریم. تا دیروز هم صدا با شما "مرگ بر اسرائیل" می گفتیم و امروز بازهم می گوییم. برادران چه اتفاقی برای شما افتاد، چرا تغییر موضع دادید؟ سوال ما از شما اینست.

این ملت نجیب بازیچه نشده اند

من فدای ملت سنی ترکیه بشوم. قصد چاپلوسی ندارم زیرا من فرد چاپلوسی نیستم. هر روز خبرهای کثیفی منتشر می شود، تروریست مسلح با فریاد تکبیر موشک پرتاب می کند و پس از آن نیز خبر با عنوان ظلم اسد سرویس می شود. ظلم خود را حتی ظلمهایی که گهگاهی در فلسطین اعمال می شود را سعی دارند به نام ظلم اسد به مردم تحویل دهند. اما ملت ترک واقعا یک ملت نجیب می باشد، این اخبار را باور ندارد. علیرغم سعی و تلاشهای صورت گرفته، این مردم تظاهرات نکردند. به همین دلیل می گویم که خداوند وحدت و اتحاد ما را منسجم تر کند. ما بازیچه کسی نشده و به برادر خود شلیک نخواهیم کرد، حتی اگر برادرمان گاهی از روی غفلت و نادانی به سوی ما شلیک کند، بازهم ما به برادر خود شلیک نخواهیم کرد. ما به تمثیل کردن و محافظت از برادری ادامه داده و جهت پیشرفت و تجلی این کشور همه تلاش خود را خواهیم نمود. طبیعی است که هر کسی اعمالی را که برازنده اوست انجام می دهد، ما از علی اینگونه آموختیم و اینگونه نیز ادامه خواهیم داد.

شما، ما را پرچم دار عاشورا خطاب کردید، بلی، صحیح است این پرچم در دست ماست. ولی احیا کننده غدیر خم در این کشور شما هستید، برافراشتن این پرچم برعهده شما می باشد. اهالی انطاکیه این افتخار و شرف نصیب شما شده است. پیامبر اعظم (ص) در فرمایشات خود در غدیر خم گفته بودند: "کسانی که در اینجا حضور دارند، گفته های مرا به کسانیکه حضور ندارند، بگویند". شما در انجام این تبلیغ موفق بودید. ما نیز همه ساله این روز را جشن می گیریم ولی مردم ترکیه تاوان زیادی را در قبال این مراسم پرداخته اند. امیدوارم خداوند افتخار برافراشتن این پرچم را از ما دریغ ننماید. ایامتان به کام، عزتتان مستدام.

والسلام...

Persian, 08 Aralık 2012 02:56