Ehlibeyt ile Muaviye Aynı Kalpte Olmaz!

Muaviye ile ilgili gerçekler yavaş yavaş da olsa, eksik de olsa açığa çıkmaya başlıyor. Yazının ilgili bölümünü sizlerle paylaşıyoruz:

Ehli-Beyt ve Muaviye

Önceki gün Prof. Hayrettin Karaman’la görüşürken sözü Hz. Ali ile Muaviye arasındaki ihtilafa, yaşanan vahim olaylara getirdim, görüşünü sordum.

Çünkü geçmişte birçok Sünni tarihçi o facialar için “içtihat farkı” demekle yetinmişler, eleştirel ve analitik bakmaktan sakınmışlardı.

Muaviye’yi eleştirmek gerekmez miydi?

Hayrettin Hoca şunu söyledi:

“Muaviye’yi sevmem, ama sövmem de... Ehl-i Beyt sevgisiyle Muaviye bir kalpte birleşmez!”

Sonra geniş bir şekilde olayları anlattı, özetle:

“Muaviye meşru halife olan Hz. Ali’ye isyan etmiştir, âsidir! Peygamber Efendimizin bir hadis-i şerifi vardır; meşru idareye isyan edileceğini ve Ehl-i Beyt’inden şehitler ve mazlumlar çıkacağını söylemişti. Peygamberî bir ilhamla önceden ifade etmiştir bunu. Muaviye’nin Hz. Ali’ye isyanı dinen de meşru değildir...”

Sözlerinin devamında Karaman Hoca, Yezid’e biat ettirmek için Ehl-i Beyt’e yapılan zulümleri ayrıntılarıyla anlattı.

Hayatın çeşitli renkleri

Hayrettin Karaman’ı dinlerken 19. yüzyıldaki en büyük âlimimiz olan hukukçu ve tarihçi Cevdet Paşa’yı hatırladım. Bu vahim olayları anlatırken yüreğinin nasıl kanadığını ve Ehli Beyt için nasıl gözyaşı döktüğünü hissedersiniz ama Muaviye’yi böyle eleştirmekten sakınır.

Çünkü ‘gelenek’te “kutsal”la “tarih” iç içe geçmişti.

Karaman’ın anlatımında ise o olaylarda “kutsal”la “tarih” (ya da insan) arasındaki ince farkın titizlikle ortaya konulduğunu görüyoruz.

Karaman’ın bu bakışı Sünni İslami tarihçilikte bir yeniliktir, ufuk açıcıdır.

Muaviye’yi ben de sevmem, sövmem de... Bunun yanında, siyasi ve askeri zekâsı, bilhassa İslam’ı denizlere açması önemlidir. Denizlere ve değişik coğrafyalarda değişik kültürlere açılmak İslam’da bilim ve felsefenin gelişmesine yol açmıştı. Keşke 12. yüzyıldan sonra bu bilim ışığı sönmeseydi.

Netice: Nasıl tabiatta sadece iki renk yoksa tarih de ak ve karadan ibaret değildir.

İdeolojik veya itikadi “kutsal”larımız tarihin ve günümüzün renklerini görmemize engel olmamalıdır.

Hele de cinayet, terör, zulüm, işkence hiçbir “kutsal” adına meşru görülemez.

Ehl-i Beyt, 15 Ocak 2011 20:21