Ahmet Turgut'tan Aşkın Elçisi

Aşkın Şehidi'nin Yazarından Kerbela Serisinin 2. Romanı.

İrfâni bir anlatımla yine tarih, insan ve edebiyat içe içe...

Kerbelâ Serisinin ilk romanı Aşkın Şehidi'nde yüz binlerce okur Hz. Hüseyin ile buluşmuştu. Aşkın Elçisi'ndeyse Seyyide Zeyneb ve şehitlerin ardınca kalan diğer aşka şahit canların çağrısı var.

Kitaba ilişkin açıklamalarda bulunan Ahmet Turgut şunları söyledi:

"Bu roman her biri Hz. Fatıma Yürekli Peygamber Ciğerparelerine ve onların kanla, gözyaşlarıyla yazdıkları Kerbelâ Destanına bir selâmdır. Gök kubbede baki kalacak olan elbette onların sedasıdır. Şehitlerin ardınca Muhammedî Sancağı devralan başta Seyyid Zeyneb olmak üzere tüm Hz. Fatıma Yürekli Resûl Ciğerpârelerine selam olsun!.."

Aşkın Elçisi romanının giriş kısmından:

Sesler arasından bir ses düştü gönlüme…
“Esirsin sen, esâretine meftun; garipsin ve gurbetinden habersizsin!” diyordu.

Sonra açıldı Kitap. Karşımdaki âyette “Akletmiyor musunuz?” yazılıydı.
Kelimelere baktıkça utandım. Utandıkça bakılanlar görülmeye başlandı.

“Belki hatırlarsınız!..” diyordu; on dört asır evvel mushafa çekilmiş kelimeler…

Ve ardı ardına sıralamaktaydı ikâzlarını:
“İki güzelden bir başkasını mı bekliyorsunuz?..”
“…Yanınızdakiler tükenir. Allah’ın katındaki ise bâkidir.”

Kapanınca gözlerim; bakışların ufkunda ‘Seçkin Güzeller’den biri belirdi.
‘En Sevgili’nin Ciğerpârelerindendi.
Yaklaştıkça fark ettim.
Suskunluğuyla Zehra’nın, seslenişiyle Haydar’ın Kızıydı o...

Şevkle karşısına geçip ses verdim:

“Ey Özgürlüğün Annesi!.. Seninledir, Dirayet ve Kurtuluş Kapısı! Senin bileklerine vurulan kelepçeler benim yüreğimdekilerden daha mı sert, daha mı acımasız?.. Bilirim! Sen zincirler içindeyken bile benden daha özgürdün.”

Annesinin Kızıydı ya; sükût ile yetindi.
Ses bana kalmıştı yine. Yalvardım.
“Öğret!..” dedim: “Sen öğret! Muallimsiz Âlim değil misin?”

Haydar’ın Kızıydı bu kez.

“Dinle!..” diyordu: “Duyarsan, duyulursun. Anlarsan, anlaşılırsın!”
Yetmeyince bu sözler, devamını istedim. Acındım, yakındım, bekledim.
Nedensonra rengi elâdan maviye, griden bala dönen o gözlerden üç kelime düştü gönlüme:

“BEN - SEN - O…”

Gayrı tüm kâinat sessizliğe ve renksizliğe bürünmüştü.
Ey Rahîm, Samed ve Muhyi olan Rabbin Kulu!..
Ey ‘Kitap’ın, ‘Harfler’in ve ‘Nokta’nın Kızı!..
‘İnci’ ve ‘Mercan’ın Kardeşi!..

Allah’ın salât ve selâmı senin ve sevdiklerinin üzerine olsun.

Gündem, 09 Kasım 2012 13:21