"Fatıma Allah'ın Seçtiği Kimsedir."

  Rahman Ve Rahim Allah'ın Adıyla

  Sıddıka-i Kubra Fatıma Zehra'nın (Allah'ın selamı onun üzerine olsun) şehadet yıldönümü, İslam ümmetinin peygamberine (Allah'ın selamı onun ve Ehlibeyti'nin üzerine olsun) olan bağlılığını ve dinine edasını gösterme günüdür.

  Yüce Allah, o üstün insanı peygamberliğe seçerek hidayet meşalesini yakmıştır ki; ayetlerini tilavet etsin, nefisleri tezkiye etsin, hikmet ve kitabı öğretsin, insanlığı hayvanlık sınırlarından çıkararak üstün kemallere ulaştırsın. Evet, o seçildi ki cehalet, küfür ve şirk karanlıkları yerini ilim, iman ve tevhit aydınlığına bıraksın.

  (Ey Peygamber! Biz seni bir şahit, bir müjdeleyici, bir uyarıcı; Allah'ın izniyle kendi yoluna çağıran bir davetçi ve aydınlatıcı bir kandil olarak gönderdik. )

  İnsanın yaratılış gayesinin peşinde olan insan fıtratını, âlemin başlangıcı ve kemalin zirvesinin marifet ve imanına ulaştırsın. (Hiç kuşkusuz, son varış Rabbinedir.) İnsanı Allah'ın dışındaki her şeyin bağlılığından özgür kılarak (Ondan başka Allah yoktur)un bereketiyle  (Allah sameddir)in vahidiyet ve tekliğine nail etsin. Sonrasında dinin kurallarıyla insanlığın özlemini çektiği, Medine-i Fazile'yi güzel ahlak ve doğru ameller ile inşa etsin.

  Allahu Teâlâ, Resulünün bu ebedi saadet diyarına insanları ulaştırmak için çekmiş olduğu tüm açıların (Hiçbir peygamber benim çektiğim kadar acı çekmedi) karşılığı olarak bu ümmete yakınlarını sevmeyi karar kıldı. (De ki: Sizden, tebliğime karşılık bir ücret istemiyorum, istediğim, ancak yakınlarıma sevgidir.)  Bütün müfessir ve hadisçilerin ortak kabul edip naklettiğine göre; Resulullah'tan (Allah'ın selamı onun ve Ehlibeyti'nin üzerine olsun) sordular: "Ey Allah'ın Resulü! Bizlere sevmemiz farz olan yakınların kimlerdir? Resulullah buyurdu: Ali, Fatıma ve onların iki evladıdır."

  Eşrefi mahlûkat Allah Resulü'ne (Allah'ın selamı onun ve Ehlibeyti'nin üzerine olsun)nesep yönünden en yakın olanı hiç şüphesiz Fatıma'dır (Allah'ın selamı onun üzerine olsun) ;hesep yönünden ise Ehlisünnet ve Şia'nın ortak kabulüne göre Peygamber efendimiz şöyle buyurmuştur:  "Fatıma benim bir parçamdır." Akl-ı kulün, büyük yaratılışın, imkân âleminin kalbinin, ilkinin ve sonuncusunun efendisinin bir parçasıdır.

  Mübahale gününde Hatem'ul Enbiya'nın arkasında, İmam'ul Ümem'in önünde olan, o iki cihan kadınlarının efendisi; hata ve heva ismeti sayesinde öyle bir makama ulaştı ki Allah Resulü (Allah'ın selamı onun ve Ehlibeyti'nin üzerine olsun) hakkında şöyle buyurdu: "Yüce Allah senin gazaplandığına gazap eder ve senin hoşnut olduğuna hoşnut olur."

  Âlemin, arş, kürsü, levh ve kalemin onun yüzü suyu hürmetine yaratıldığı, en üstün makama ulaştırdığı (Sonra yaklaştı, yakınlaştı. İki yay kadar kaldı araları yahut daha da yakın. Böylece kuluna vahyetmek istediği her şeyi vahyetti) kimse  (O hevasından hiçbir şey konuşmaz) dili ile üç defa şöyle buyurmuştu: "Babası Fatıma'ya kurban olsun."

  Madde âlemi onun ismet semasından parlayan ışıklarına temaşa edemez. Lakin mahşer gününde, bütün peygamberlerin ve evliyanın her tarafı aydınlatan nuru, Fatıma'nın (Allah'ın selamı onun üzerine olsun) mahşere Peygamber efendimizin önünde gelişiyle, onun nurunun yanında sönük kalacaktır. Zira Şia ve Ehlisünnet'in nakline göre şöyle buyrulmuştur: "Burak’ın üzerinde mahşer sahnesine geleceğim ve Fatıma benim önümde olacaktır."

  Ehlisünnet önemli hadis kaynaklarında Resulullah'tan (Allah'ın selamı onun ve Ehlibeyti'nin üzerine olsun) şöyle nakletmektedir: "Cennete girecek ilk kimse Fatıma'dır."

  Bütün peygamberlerden, resullerden, evliya ve vasilerden bile önce Rabbin güven, huzur ve yakınlık diyarına ilk adım atacak olan kimse Fatıma Zehra'dır (Allah'ın selamı onun üzerine olsun).

  Allah'ın bütün salih kullarının gitmeyi istediği ve tüm nebilerin gireceği cennetin kapısına şöyle yazılmıştır: "Fatıma Allah'ın seçtiği kimsedir."

  Fatıma'yı (Allah'ın selamı onun üzerine olsun) bu gibi faziletleriyle daha yakından tanımalı, ona olan sevgiyi çoğaltmalı ve böylece risaletin ücreti olan yakınlara sevgiyi, Resullullah'ın parçası olan Fatıma'ya (Allah'ın selamı onun üzerine olsun) göstermelidir. Fatıma'yı tanımak ve sonrasında onu sevmek, hiç şüphesiz Allah ve Resulünü hoşnut edecektir. Zira şöyle buyurdu: "Fatıma benim bedenimin bir parçasıdır, kim onu sevindirirse beni sevindirmiştir ve kim onu üzerse beni üzmüştür."

  Parlak varlığından imamet semasının on bir yıldızı oluşan, tevhid ve adalet hükümetini kuracak olan onun soyundan gelen son masum imam, öyle ki bu hedef bütün peygamberlerin, Âdem'den Hatem'e kadar her nebinin en büyük hedefiydi (dinini bütün dinlere üstün kılmak için Peygamberini hidayet ve hak ile gönderen O'dur) elbette ki böyle bir kimsenin mükâfatı da Rabbin mutlak rızasıdır.

  Ne zaman geceleri ibadet mihrabında durarak sabahlara kadar rabbinin ibadetiyle meşgul olsaydı, Allah-u Teâlâ onun ibadet ve ubudiyetiyle iftihar ederdi. Allah ve Allah'ın velisinin yolunda öylesine cihad etmişti ki ölüm anında bedeninden sadece bir şebeh kalmıştı. Sonra evlatlarının gözyaşları, yanık yürekleri ile defnedildi, defnedildi ve gizli kalmasını istediği kabri ile Allah dostlarının yüreklerinde bir ateş bıraktı. İşte böyle bir kimsenin devesinin yuları, mahşer gününde vahyin emininin elinde olacaktır. Cebrail Suhuf, Tevrat, İncil, Zebur ve Kuran'ı yüce Allah'tan alıp; Nuh, İbrahim, Musa, İsa, Davut ve Hz. Muhammed'e verdikten sonra Fatıma'nın devesini çekecektir.

  Öyle bir yerde oturacak ki onun içi Allah'ın affı dışı ise Allah'ın rahmetidir. ilkinden sonuncusuna kadar herkesin yaptıkları onun elinde olacaktır. Yüceler yücesi Rab da "Ey Fatıma senin razı olduğun benim razı olduğumdur" tacını Fatıma'nın (Allah'ın selamı onun üzerine olsun) başına koyacaktır.

  O hazretin Şiaları şehadet yıldönümünde bu fırsatı iyi değerlendirmelidirler, Aşura matemi gibi bir yas merasimi ile siyah elbiseler giyerek, camilerde, hüseyniyelerde yapılan toplantılara katılıp, sokaklara dökülüp, o mazlume hazret için gözyaşı dökmelidirler. Öyle ki kıyamet gününde (din günün sahibidir)in huzurunda, Fatıma'nın (Allah'ın selamı onun üzerine olsun) rızasını kazanarak Rablerinin de rızasını kazansınlar ve böylece ebedi hasrete müptela olmasınlar.

  Hz. Zehra'nın matem merasimlerine katılıp, onun hatırası, hedefi ve yolu canlı tutulmalıdır; aksi takdirde kıyamette pişman olunacaktır. "Keşke dünyadayken babası Resulullah'ı, eşi Ali'yi ve evlatlarını hoşnut edebilseydim ve Allah'ın rızasını daha iyi yakalaya bilseydim" dememek için şimdi bu fırsatları iyi değerlendirmek gerek.

  Bu makale o üstün, faziletli ve Allah katında büyük makam sahibi Fatımat'uz Zehra'nın (Allah'ın selamı onun üzerine olsun) vasiyetnamesiyle son bulmalıdır.

  "Rahman ve rahim Allah'ın adıyla. Bu Resulullah'ın kızı Fatıma'nın vasiyetnamesidir. O, Allah'tan başka bir ilahın olmadığına, Muhammed'in O'nun kulu ve elçisi olduğuna, cennet ve cehennemin hak olduğuna, kıyamet gününün geleceğine ve onun gelmesinde bir şüphe olmadığına tanıklık ediyor. Ya Ali! Ben Muhammed'in kızı Fatıma'yım, dünya ve ahirette seninle olmam için Allah beni seninle evlendirdi. Sen bana başkalarından daha layıksın. Bana gusül verme ve kefenleme işlerini gece yap, bana gece namaz kıl, beni gece defnet ve hiç kimseye haber verme. Seni Allah'a ısmarlıyorum; kıyamet gününe dek evlatlarımı selamlıyorum."

  Hz. Zehra'nın vasiyetindeki son cümle hakkında bir hatırlatmada bulunalım:
  Birincisi; Fatıma yüce Allah'tan almış olduğu ilim ile tüm geçmişi ve geleceği bilmekteydi ve bu son buyruğunda kıyamet gününe kadar evlatlarının olacağını bildirmiştir.

  İkincisi; bu selam Hz. Zehra'nın bütün evlatlarının hatta anne tarafından o hazrete yetişen tüm evlatlarının üzerine büyük bir sorumluluk bırakmaktadır.  O sorumluluk şudur; hakkı zayi edilmiş annelerinin hakkını korumalıdırlar, annelerinin o gece yarısı defnini ve gizli kabrini unutmamalıdırlar ve o hazretin şahadet yıldönümünde dünyanın neresinde olurlarsa olsunlar matem merasimleri düzenleyip, annelerinin selamının cevabını vermelidirler. 

Ehl-i Beyt, 01 Haziran 2009 06:08