Babasının Anası!

Nasıl ki Allah’ın Elçisi bizim gibi yer, içer, terler, üşürdü… Aynı şekilde bazen O’nun da içi daralır, kalbi hüzünle dolardı. Bazen onun da ruhu sakallarına dokunacak bir şefkatli el arardı. İşte o zamanlarda nazenin bir minik el uzanırdı hemen…

Sanki Amine’nin eliydi
Sanki ayrılığı bir gam dağı gibi yüreğine oturan Hatice’nin eliydi
Sanki sütünü sevgisiyle yoğurup veren Halime’nin eliydi
Sanki Allah’ın habibine uzanan şefkat eliydi.

Minik bir çift aşk eli
Minik bir çift iman eli
Minik bir çift merhamet eli
Minik bir çift teselli eli

İşte o eller Fatıma’nın elleriydi!
Babasının anacığı Fatıma!

Selam sana!
Selam sana ey en güzel insanın en güzel gülü, çiçeği, tacı, kızı, anası, yaveri, sırdaşı, gamdaşı, dert ortağı, tesellisi, kevseri…

“Babacığım” diye öyle bir seslenişi vardı ki, hem Amine’nin, hem Halime’nin hem de Hatice’nin yerini fazlasıyla dolduruyordu.

Yetim Muhammed’e (s) ana sevgisi vermek bu küçük ellere nasipmiş meğer. Katıksız, ana sevgisinden daha halis, ilahî sevginin en güzel örneği…

Bütün dünya güzelliklerini bir tarafa koysalar, bir kere Fatıma’yı koklamayı da diğer tarafa koysalar, Muhammed (s) hiç düşünmez Fatıma’yı seçerdi.

Fatıma… Fatıma… Fatıma…

Çöl Arab’ının katı kalbini “kız” konusunda yumuşatmak için “kız rahmettir” diyordu hep. Rabbi de ona “rahmetin en engin olanını” lütfetmişti. Yani “Kevser”i vermişti.

Kevser…
Uçsuz bucaksız bir rahmet deryası…
Kevser…
Sonsuza uzanan bir şefkat ırmağı…

Babası ona “Fatıma benim parçamdır” demişti. Maksadı öylesine bir parça değildi. Maksadı kalbi, yüreği, canı idi. Fatıma canı idi Muhammed’in…

Bir minik el düşünüyorum ki, bütün âlemin elini öpmeyi özlediği “İki Âlem Sultanı” o minik eli avuçlarına alıp sonsuz bir şefkatle öpüp kokluyor… Sonra vahyin çeşmesi o güzel dudaklardan dünyanın en güzel şiiri dökülüyor: “Babasının anası!”

Suphanallah!
Gülleri, bülbülleri, ırmakları, gülistanları, cennet bahçelerini yaratan sanat, işte burada en doruktaki sanatını gösteriyor!
Çünkü dünyanın en güzel insanı, varlık âleminin en latif hanımefendisinin ellerini öpüyor.
Bütün melaike temaşada!
Gök âlemi bu güzel manzarayla mest olmuş!

Neden öpmesin ki?
Yeryüzünde bundan daha şefkatli bir el var mı ki?
Varlık âleminde bundan daha “hanım” bir el var mı ki?
Bu elden daha bereketli bir el yaratılmış mı ki?

**************

Her kazın Fatıma’ya (a) bakıp “iyi ki kız dünyaya gelmişim” demesini diliyorum.
Her annenin Fatıma’ya bakıp “iyi ki kadınım” demesi gerekir.

Kadın letafettir
Kadın rahmettir
Kadın şefkattir
Kadın çiçektir

Fatımi bir milletin kızlarının “keşke kız olmasaydım” veya “keşke erkek dünyaya gelseydim” demesini duymak çok incitici oluyor. Ne yani “Fatıma (a) ile hemcins” olmaktan rahatsız olunabilir mi?

Rahmetin tek kaynağı yüce Allah yarattıklarının en azizi olan “Rahmet Elçisi” peygamberine hiç eksik bir “rahmet” bahşeder mi?

**************

Muhammed aşkı, dünyanın en büyük aşkıdır bunda şüphe yok. Ancak nedense bu aşka Fatıma sevgisini karıştırmadıkça “aşk sarhoşluğu” hâsıl olmuyor.
Muhammed aşkı Fatıma aşkıyla tamamlanıyor
Muhammed aşkı Fatıma aşkıyla daha bir alev alev oluyor
Kalbimizde Muhammed aşkını yetim bırakabilir miyiz hiç?
Kalbimizde Muhammed aşkını anasız mı yaşatacağız?
Yok…
Muhammed’i Fatımasıyla birlikte sevmek lazım
Muhammed’i “Kevseri” ile sevmek lazım.
İşte o zaman kalbimizde ilahî aşkın ırmağı daha coşkun akmaya başlar…

**************

Ya Ali!
Bu kadar Muhammed dedim, Fatıma dedim, senin ismini anmadım.
Hâlbuki her defasında ismin dudaklarıma kadar geldi…
Muhammed’in Fatıma’nın anıldığı yerde Ali olmaz mı hiç…

Hani öptüğü elleri senin elinin içine koymuştu ya sevgi elçisi.
Hani Fatıma’yı sana emanet ettim Ya Ali demişti ya!


Ben şimdi neden ağlıyorum ki…

…
…