Suriye toplumu, birbirini izleyen olaylar ve geçen 30 yıllık istikrar sürecinden sonra, güvenliğin sallanması ile yükselen endişelerden ötürü bir kargaşa devletinde yaşıyorlar. Bu arada, mezhepçi şiddet tehditleri pusuya yatmış durumda ve çeşitli dini ve etnik kökenlerden oluşmuş ve de –düne kadar- mevcut seküler ve milliyetçi rejimin sayesinde dini azınlıkların, Doğu’da güvenli bir şekilde yaşadıkları tek yer olan bir ülkede, çekişme üslubu ile bu mezhepçi şiddet körükleniyor.

Suriye’de kargaşa yaratma konusundaki kararlılık, dış devletlerin, bölgenin geleceği üzerine gerçekleşen çatışmalarda kilit ve kararlı bir konuma sahip olan ülkeyi tüketmek konusundaki istekliliklerini gösteriyor. Gerçekleşen bir dizi Suriye olayları buna işaret ediyor:

Gösterileri ve dış bağlantılarını harekete geçiren siyasi güçlerin yapısı. Aslında, bu aşamada 3 partiden söz edilebilir: Abdulhalim Haddam ve onun grubu, Ribal al-Assad ve Lübnan’dan yürütülen Tahrir Partisi. Bu arada olaylar, Müslüman Kardeşler örgütünün, onun şubeleri ve müttefiklerinin şemsiyesi altında gelişen şebeke ve grupların keskinliğini de gösteriyor. Ve Amerika’nın bu güçleri benimsemesi ile bunlara Bandar bin Sultan ve Saad Hariri tarafından sunulan destek sayesinde, Amerikan-İsrail projesi çerçevesinde, bölgeyi yeniden şekillendirmek ve direniş sistemini etkisiz hale getirmek için Suriye’de eyleme geçmek doğal olacaktır.

Lübnan, Ürdün ve Irak tarafından silahların devreye sokulması ve bu silahların güvenlik güçlerini vurmak üzere kullanılması, kan dökülmesine öncülük etti ve ordu görevlileri ve unsurlarını da hedef alan pusuların tezgâhlanmasına yardımcı oldu. Bu durum, gösterileri ve halk toplantılarını sömüren terör gruplarının varlığına işaret etmekle kalmıyor; ayrıca Suriye yönetimi ile halk arasında hem bir kan hendeği hem de kalın psikolojik bariyerler oluşturmayı amaçlayan bir planın varlığını da gösteriyor.

Kongre, dışarıdan yayın yapan televizyon kanallarına, sosyal paylaşım sitlerine ve modern iletişim araçlarını, uydu kanallarını, radyo istasyonlarını ve Körfez ve Lübnan’daki Arap gazeteleri ile çeşitli Avrupa ve Arap başkentlerinde bulunan operasyon odalarını kullanmanın eğitimini almış gruplara fon sağlamak üzere önerilen bütçeyi kabul etti. Bu, Suriye sokaklarını rejim aleyhine kışkırtmak için ülkedeki uygun atmosferi sömürmek ve de ayrıca Irak’tan çekilmenin arifesinde, enfeksiyonu yaymak üzere Arap dünyasındaki gelişmeleri de sömürmek üzere Washington tarafında kurulan düzeni açığa çıkarıyor.

Bu, bölgenin geleceği üzerine yeni bir nihaî savaştır. Eğer Beşar Esad, kurumların yenilenmesi ve de ülkedeki siyasi ve birlik taraftarı iklimin yeniden dirilmesi yoluyla bu muharebeyi kazanırsa, bu, direnişin köklerini ve Esad tarafından kutsanan özgürlük seçeneklerini hem derinleştirecek hem de güçlendirecektir.