En yüce dört kadından ikisi sabık ümmetlerden, Firavn’in eşi Asya ve Îsâ Mesîh (a.s)’ın validesi Meryem, diğer ikisi son ve en hayırlı ümmet, ümmet-i Muhammed (s.a.v.)'den Ümm’ül-mu’minîn Hz. Hatîce ve onun kızı ve hepsinden de üstün olanı Hz. Fatıma’tüz-Zehrâ (s.a) dır. 

Hz. Hatîce anamız, kimsenin evlenme teklifini kabul etmemiş çocukluktan hayranı olduğu ve yaşıtı olan evrenin övüncü Muhammed Mustafa’nın talip olmasını beklemiş; bu gecikince kendisi ona aşkını ilan ederek izdivaç arzusunu ona iletmiştir. Hz. Ebu Talib (a s) yeğenine vekâleten nikâh akdini okumuş ve en kutlu iki izdivaçtan birincisi gerçekleşmiştir. Efendimiz onun üzerine hiç bir kadınla evlenmemiştir. Onunla amcası ve hamisi Ebu Talib (a s)’ın vefatı sebebiyle bir yıllık yas ilan etmiş ve onun anısına hürmeten üç sene evlenmemiştir. Sonra Sevde anamızla evlenmiş ondan sonra yirmi yaşını aşmış olan ve de Mut’im’in oğluyla sözlenmiş olan Ayşe anamız babası Hz. Ebu Bekir tarafında ondan sözü geri alınarak Efendimizle evlendirilmiştir. Onun üzerine de on bir hatunla daha izdivaç etmiştir. Ayrıca Hatice’den daha hayırlı hiç eşin kendisine nasip olmadığını da Hz. Peygamber s a v a s) Ayşe anamızın yüzüne karşı ifade etmiştir. Tarihî hakikat bundan ibarettir.