Tevvabin’in kıyamı, Hicretin 65. Yılında “Süleyman bin Sured-i Huzai”nin önderliğiyle gerçekleşti. Tevvabin (tövbe edenler), Kufe halkından olan ve İmam Hüseyin (a.s)’a yardım etmediklerinden dolayı kendilerini çok kınayan bir gruptu. Bunlar, günahlarının bağışlanması için İmam Hüseyin (a.s)’ın intikamını düşmanlardan almanın, katillerini cezalandırmanın veya bu yolda öldürülmelerinin gerekli olduğuna inanıyorlardı. Bu yüzden, Şam ordusuyla savaşa girdiler, düşmana ağır darbeler indirdikten sonra bunlardan çoğu şahadete erişti.

Tevvabin hareketinin üyeleri Ali (as)'ın döneminden kalmış ve onunla tüm savaş cephelerinde omuz omuza savaşmış kimselerdi. Bu hareketin önderi ise Süleyman b. Sured-i Hazai adlı sahabi idi. Kufe halkı arasında oldukça yüce bir makamı vardı. Süleyman bu hareketin başına geçince hemen taraftarlarına ateşli bir konuşma yaparak, bir an önce silahlanmalarını emretti.

Sonunda Yezid b. Muaviye'nin ölümüyle bu kıyam da başlamış oldu. Kufe valisi Amr b. Haris Kufe'nin dışına çıktı. Kufe halkı ikiye ayrıldı. Kimisi Süleyman'a kimisi de Mekke'de hilafet iddiasında bulunan Zübeyr'e biat etti.

Süleyman'ın taraftarları silahlarını kuşanarak biat etmek üzere İmam Hüseyin (a.s)'ın mübarek türbesi başına koştular. Kıyam ettiğinde 88 yaşında olan Süleyman ordusunun 3300 ila 4000 civarında olduğu söyleniyor. Ama bu arada Süleyman ile bazı komutanlar arasında ihtilaf çıktı.

Süleyman Şam'a gidip Ubeydullah b. Ziyad ile savaşılmasını istiyordu. Ama diğerleri İmam Hüseyin'in katillerinin Kufe'de olduğunu ve dolayısıyla Kufe ile de savaşılmasını söylüyorlardı. Sonunda ne yazık ki Süleyman ve birçok dostları Ayn'ül Verde denilen yerde öldürüldü ve böylece de tevvabin ordusu yenik düşerek H. 65. yılında tarihe karıştı.