Kisa Hadisi'nin Tam Metni

Şeyh Abdullah Behrani, kendi senediyle sahabenin büyüklerinden olan Cabir bin Abdullah-i Ensari’den şöyle rivayet etmiştir: Rahman ve Rahim Allah’ın adıyla. Resulullah (s.a.a)’ın kızı Fatıma (a.s)’ın şöyle buyurduğunu duydum:

“Bir gün babam Resulullah (s.a.a) benim evime gelerek; “Es-selam-u aleyki ya Fatıma” (Sana selam olsun ey Fatıma) dedi. Ben de; “Aleyk’es- selam” dedim. Babam Resululah; “Vücudumda bir bitkinlik hissediyorum” buyurdu. Ben; “Allah seni bitkinliğe karşı korsun” dedim. Sonra; “Kızım Yemen malı olan abâyı getir ve benim üzerime ört” dedi. Ben de o abâyı getirip üzerine çektim. Bu sırada onun yüzünün dolunay gibi parladığını gördüm.

Biraz geçmeden oğlum Hasan da geldi ve; “Es-selam-u aleyki ya ümmah” (Sana selam olsun ey anne) dedi. Ben de; aleyke’s- selam ey benim gözümün nuru ve kalbimin meyvesi” dedim. O; “Anne! Ben burada bir güzel koku hissediyorum; bu koku ceddim Resulullah (s.a.a)’ın kokusuna benziyor” dedi. Ben; “Evet, ceddin kisanın (abânın) altındadır.” dedim. Hasan abâya doğru giderek; “Es-selam-u aleyke ya ceddah.” (Selam olsun sana ey büyük baba); ey Resulullah, benim de abânın altına girip senin yanında bulunmama izin verir misin?” dedi. Peygamber (s.a.a); “Aleyke’s- selam ey benim çocuğum ve havuzumun sahibi, evet izin veriyorum” buyurdu. Hasan da Peygamber (s.a.a) ile birlikte abânın altına girdi.

Az geçmeden oğlum Hüseyin içeri girdi ve; “Es-selam-u aleyki ya ümmah” (Ey anne sana selam olsun) dedi. Ben de; “Aleyk’es- selam ey benim oğlum ve gözümün nuru ve gönlümün meyvesi” dedim. Hüseyin; “Anne, ben burada bir güzel koku hissediyorum; ceddim Resulullah’ın kokusuna benziyor” dedi. Ben; “Evet, ceddin ve kardeşin abânın altında bulunuyorlar” dedim. Hüseyin abâya doğru yaklaşarak; “Es-selamualeyke ya ceddah, es-selamualeyke ya menihterehullah” (Sana selam olsun ey büyük babam, sana selam olsun ey Allah’ın seçkin kıldığı kimse); benim de sizinle beraber abânın altına girmeme izin verir misiniz?” dedi. Peygamber (s.a.a); “Aleke’s- selam ey evladım, ümmetimin şefaatçisi, evet izin verdim.” buyurarak karşılık verdi. Hüseyin de kisânın altına girdi.

Bu esnada Ebu’l- Hasan Ali bin Ebi Talip (a.s) gelerek; “Es-selamualeyki ya binteResulellah” (Sana selam olsun ey Resulullah’ın kızı) dedi. Ben de; “Aleke’s- selam ya Ebe’l- Hasan ve ya Emir’el- Müminin” diye cevap verdim. Sonra; “Ben burada güzel bir koku hissediyorum; bu koku amcam oğlu ve kardeşim Resulullah’ın kokusuna benziyor” dedi. Cevaben; “Evet, Peygamber çocuklarınla birlikte kisanın altındalar” dedim. Ali de abâya doğru ilerleyip; “Es-selamualeyke ya Resulellah. Benim de sizinle birlikte kisanın altına girmeme müsaade eder misiniz?” dedi. Resulullah (s.a.a); “Ve aleyke’s- selam ya Ali, ya vasiyyî ve halifetî ve sahibe livaî” (Sana da selam olsun ey benim kardeşim ve ey benim vasim ve halifem ve bayraktarım,) sana da izin verdim” buyurdu.

Sonra ben abâya doğru giderek; “Es-selamualeyke ya ebetah, ya Resulellah” (Sana selam olsun ey babam, ey Allah’ın Resulü), acaba benim de sizinle birlikte abânın altında olmama izin verir misiniz?” dedim. Resulullah (s.a.a); “Ve aleyki’s- selam ya bintî, veya biz’atî ve ezintuleki” (Sana da selam olsun, ey benim kızım ve ey benim vücudumun bir parçası, sana da izin verdim)” diyerek cevap verdi.

Ben de abânın altına girdim. Hepimiz abânın altına toplandığımızda babam Resulullah (s.a.a) abânın iki yanından tutup sağ eliyle göğe taraf işaret ederek dedi ki:

“Ey Allah’ım, bunlar benim Ehl-i Beyt’im ve benim özel yakınlarımdır. Bunların eti benim etimdendir ve kanları benim kanımdandır; bunları inciten beni de incitir ve bunları üzen beni de üzüyor. Ben bunlarla savaşanlarla savaşırım ve bunlarla sulh içinde olanlarla sulh içindeyim; bunların düşmanlarına düşmanım ve bunları sevenleri severim; bunlar hakikaten bendendirler ve ben de bunlardanım. Allah’ım, kendi rahmet ve bereketini, ihsan ve bağışını bana ve bunlara indir ve bunlardan her türlü pisliği gider ve bunları tertemiz kıl.

Allah-u Teala buyurdu ki: “Ey benim meleklerim ve ey göklerde bulunanlar, bina edilmiş gökyüzünü ve döşenmiş yeryüzünü ve aydınlatan ay ve ışık saçan güneşi, dönen her feleki (gezegeni), akan denizi ve dolaşan gemiyi, sadece kisânın altında olan bu beş kişinin sevgisi için yarattım.

Cebrail-i Emin; “Ya Rabbî, abânın altında bulunan kimlerdir?” diye sordu.

Allah (c.c); “Onlar, Peygamber’in Ehl-i Beyt’i ve risaletin madenidirler; onlar; Fatıma, babası, kocası ve çocuklarıdır” buyurdu.

Cebrail; “Ya Rab, yere inip onların altıncısı olmama izin verir misin?” dedi.

Allah Teala; “Evet izin verdim” buyurdu.

Bu vakit Cebrail-i Emin de yere indi ve; “Es-selamualeyke ya Resulellah (Selam olsun sana ey Allah’ın Resulü), yücelerin en yücesi olan Allah sana selam gönderiyor, güzel tebrik ve ihtiramını sana sunuyor ve buyuruyor ki:

“İzzet ve celalime and olsun ki, ben bina edilmiş gökyüzünü ve döşenmiş yeryüzünü ve aydınlatan ayı ve ışık saçan güneşi ve dönen her feleki (gezegeni) ve akan her denizi ve dolaşan her gemiyi, sadece sizin hatırınız ve sizin sevginiz için yarattım.”

Allah Teala benim de sizinle birlikte olmam için izin verdi. Ya Resulellah, sen de izin veriyor musun?” dedi.

Resulullah şöyle buyurdu: “Ve aleyke’s- selam ya emine vahyillah, innehuna’amkadezintu leke” (Sana da selam olsun ey Allah’ın vahyinin emini, evet sana da izin verdim.”
   
Bunun üzerine Cebrail de bizimle birlikte abânın altına girerekve babama dedi ki: “Allah size şöyle vahy etmiştir: “Gerçekten Allah, siz Ehl-i Beyt’ten her türlü ricsi (günah ve pisliği) gidermek ve sizleri tertemiz kılmak istiyor.”[1]

Bu sırada Ali; “Ya Resulellah, bizim bu abânın altında oturmamızın Allah katındaki fazileti nedir?” diye sordu.

Peygamber (s.a.a) şöyle buyurdu: “Beni hak olarak peygamberlikle gönderen ve insanların kurtarıcısı olarak beni risaleti için seçen Allah’a and olsun ki, bizim bu haberimiz (böylece kisânın altında toplanmamızla ilgili olay), yeryüzünde içerisinde şiilerimizden ve dostlarımızdan bir topluluğun bulunduğu herhangi bir toplantıda söylenecek olursa, onlar dağılıncaya kadar mutlaka onlara rahmet iner ve melekler onların etrafını sarar ve onlara Allah’tan bağış dilerler.”
   
Bu esnada Ali; “O halde Allah’a and olsun ki, biz saadete kavuştuk” dedi.

Peygamber (s.a.a) de şöyle buyurdu: “Ey Ali, beni hak üzere peygamber olarak gönderen ve insanların kurtarıcısı olarak risaleti için beni seçen Allah’a and olsun ki, bizim bu haberimiz, şiilerimizden bir topluluğun bulunduğu herhangi bir mecliste söylenirse ve onların içerisinde sorunu olan birisi olursa, onun sorununu Allah Teala mutlaka giderir; onların içerisinde gamlı biri olursa, Allah Teala onun gamını yok eder ve onların içerisinde ihtiyacı olan biri olursa, Allah (c.c) onun ihtiyacını bertaraf eder.”
 
Ali bunu duyunca; “O zaman Allah’a and olsun ki, biz mutluluk ve saadete kavuştuk ve Kâ’be’nin Rabbine and olsun ki, bizim şiilerimiz de dünya ve ahirette mutluluk ve saadete kavuştular” dedi. [2]

--------------------------------------------------------------------

[1] - Ahzab/33.

[2] - Avalim’ul- Ulum ve’l- Mearif (Behrani), c. 11, s. 635; İhkak’ul- Hak, c. 2, s. 557-558; Nur’ul- Afak, (Şeyh Keni) s. 4, b. Tahran; Müntahab’ul- Kebir (Mecma’ul- Bahreyn kitabının sahibi Allame Tureyhi); el-Ğurer-u ve’d- Durer (İrşad kitabının sahibi Allame Deylemi).