کمیته روابط خارجه ایالات متحده پذیرفته که قتل عام ارمنی ها توهمی بیش نیست. سال هاست که این مسئله مانند شمشیر داموکلس بالای سر ما قرار گرفته است. قبل از بیست و چهارم آوریل از این مسئله به عنوان ابزاری استفاده می کنند که بخواهند ما را برده ی ایالات متحده قرار دهند.

زمانی که از کلمه ی فاشیسم استفاده می کنیم اولین چیزی که به ذهن ما می رسد هیتلر است، اینطور نیست؟ می گویند که هیتلر قتل عام انجام داده، درست است؟ آیا هیتلر بر علیه مردم خود و یا مردمی که با آنها می جنگید از بمب های شیمیایی استفاده کرد؟ تا جایی که من اطلاع دارم خیر. اما آمریکا از بمب های شیمیایی و همین طور بمب های اتمی استفاده کرده است. هیروشیما گواهی ست بر این مسئله. آنها حتی در عراق از اورانیوم رقیق شده هم استفاده کردند.

آمریکا متعلق به که بود؟ به سرخ پوستان تعلق داشت، اینطور نیست؟ اما آنها این نژاد را نابود کردند و این کشور را به وجود آوردند. در سرزمینی که متعلق به سرخ پوستان بود یک قدرت امپریالیستی ایجاد کردند. حالا شما هستید که به همه ی جهان درس دموکراسی می دهید؟! خجالت نمی کشید؟ من بیشتر از این در مورد این مسئله صحبت نمی کنم. تاریخ نگاران و وکلا در این خصوص صحبت کنند.

ما از همان ابتدا می گوییم که نباید قره باغ را به دست ارمنی ها سپرد. این خاک حتی مزار ارمنی ها هم نمی تواند باشد. قره باغ به ما تعلق دارد و مال ما خواهد ماند. در این خصوص برخی کارها می توان انجام داد که انجام دادن آنها خیلی ساده نیست. اگر مخاطب ما تعداد اندکی ارمنی باشد که فقط آذری های ترکیه برای پس گرفتن آن سرزمین کافی ست، حتی می توانیم ایروان را هم از آنها بگیریم. هم تعدادمان از آنها بیشتر است و هم شجاع هستیم. اما خدا رو شکر که ما دولت داریم و دولت هر کاری که لازم باشد انجام می دهد. امیدواریم که این مسئله با راهکارهای صلح آمیز حل شود.

از دیدگاه آذربایجان، سه دولت بزرگ در منطقه وجود دارد. ایران و ترکیه، که این دو کشور باید دست در دست هم هر کاری که لازم است انجام دهند. و دیگری روسیه است. داشتن ارتباط دوستانه با روسیه هم به نفع ما وهم به نفع آذربایجان است. دوستان روسیه ای ما هم باید عاقلانه تر رفتار کرده به دنبال راه حل صلح آمیز باشند. بدترین صلح ها هم از جنگ بهتر است. ما طرفدار صلح هستیم اما اگر راه صلح بسته شود و جنگ سر بگیرد، از وطن مان دفاع می کنیم و خاک خود را به ارمنی ها نمی دهیم. امیدواریم این مسئله نادیده گرفته نشود. راه حل صلح هم به نفع روسیه و هم به نفع ارمنستان است. اگر صلح صورت نگیرد، دو میلیون ارمنی در میان دویست میلیون ترک احساس خوشبختی نخواهند کرد.

این مسئله می تواند با مساعدت و همکاری این سه کشور به راحتی و بدون خون ریزی حل شود. سازمان ملل و روسیه پذیرفته اند که قره باغ جز خاک آذربایجان است. قوانین بین المللی هم طرف ما هستند. ما نمی خواهیم که خاک کشور دیگری را اشغال کنیم. ارمنی ها هم باید عاقلانه تر رفتار کنند، این به نفع ارمنستان، منطقه و روسیه است.

تنها اختلاف ما بر سر مسئله ی ارمنستان-آذربایجان نیست. آنها مرزهای ما را هم به رسمیت نمی شناسند و بخشی از خاک ما را هم می خواهند. آنها می گویند که شما قتل عام انجام داده اید و این خاک را باید به عنوان غرامت به ما بدهید. کسانی که در مقابل این مسئله سکوت می کنند باید کاری انجام دهند.

ارمنستان باید عاقلانه تر رفتار کند، قانون اساسی خود را تغییر دهد و از خاک ما برود. اگر قتل عامی رخ داده باشد ارمنی ها آن را انجام داده اند. مردم اینجا هم شاهدان آن هستند.

خداوند همه ی ما را عاقبت به خیر کند. ما را از شر دوست نادان و دشمن شیطان نجات دهد. قره باغ را که بخشی از خاک دنیای اسلام است آزاد کند. اتحاد و یکپارچگی ما را حفظ کند.