رهبر شیعیان ترکیه، صلاح الدین اوزگوندوز با انتقاد از برخورد سرد و خشن پلیس در مراسم خاکسپاری علی

علی اسماعیل کرکماز 19 ساله که در تظاهرات های گزی پارک در تاریخ دوم ژوئن شرکت داشت و در پی فرار از گازهای فلفلی که پلیس به سمت معترضین پرتاب کرده بود در خیابانی توسط چند تن لباس شخصی مورد صرب و شتم قرار گرفته و بعد از 38 روز درگذشت.جنازه ی او برای آخرین بار در خانه ی پدریش بود. پس از مراسم خاکسپاری جمعیت حاضر پراکنده نشدند و به همین دلیل پلیس با پرتاب گازهای اشک آور برخورد خشنی با آنها داشت.

رهبر شیعیان ترکیه، صلاح الدین اوزگوندوز در نماز جمعه ی روز دوازدهم ژوئیه در مسجد هالکالی زینبیه برگزار شد در جمع هزاران نمازگزار به انتقاد از مداخله ی خشونت بار پلیس در مراسم خاکسپاریعلی اسماعیل کرکمازپرداخت:

"به چه کسی خدمت می کنند نمی دانم اما یقین دارم ه این خدمت به ترکیه نیست. به مردم اجازه نمی دهند برای عزای عزیزانشان گریه کنند. اجازه بدهید حداقل عزاداری شان را بکنند. بگذارید تا صبح مراسم بگیرند. چرا در پاسخ به فریاد مادری که فرزندش را از دست داده از گاز اشک آور استفاده می کنید. برادر من، این کارها را نکنید. قصد انجام چه کاری را دارید؟ من اصلا متوجه نمی شوم. اینها خدمت به ترکیه نیست. مادر جگرسوخته فرزندش را به بار نمی آورد که شما به راحتی او را بکشید. چرا تحریکشان می کنید؟

حادثه ی دوازدهم سپتامبر را به یاد بیاورید. چه کاری انجام داده بودند؟ در شهرهای کردنشین آنقدر ظلم کردند و میان مردم فتنه ایجاد کردند که در نهایت مردم به جان هم افتادند و دشمن هم شدند. حالا شما هم همین کار را انجام می دهید. کاری که دوازدهم سپتامبری ها کردند هیچ خیری برای این کشور نداشت. کار شما هم هیچ خیری به این مملکت نمی رساند.

ایجاد برادر کشی در این کشور هیچ خیری ندارد. تحریک نکنید. نترسانید. فکر می کنید با ایجاد ارعاب می توانید آنها را از ریشه نابود کنید اما امکان ندارد. این جنگ طولانی خواهد شد. به این دلیل که کسانی که باعث ایجاد این جنگ ها می شوند خود خاضر نیستند وارد این کشور شوند. می خواهند که این جنگ طولانی شود و کشور به ورطه نابودی کشانده شود. آنها می خواهند شیران به دست شیران نابود شوند.

همه باید عقل خود را به کار گیرند. اگر کسی رفتار غیر عقلانی از خود بروز می دهد بقیه باید عاقلانه برخورد کنند. نباید به دنبال کسی که دیوانه وار رفتار می کند رفت. من نمی خواهم کسی را مقصر بدانم. اگر یک رهبری دیوانه شده حداقل کسی بیاید و به او بگوید که " برادر من، ما چه کار می کنیم؟ نکنید، چه دستوراتی به ما می دهید. اگر کسی می خواهد گریه کند، بگذارید شب و روز گریه کند. برای مرده اش می خواهد گریه کند. ممکن است گاهی هم واژه های نامناسبی از دهانش خارج شود. نباید از او توقع داشت که به نرمی صحبت کند. چرا بی جهت او را تحریک می کنید؟"

چه کسی این اشتباه را مرتکب می شود؟ شهردار؟ در این صورت وزیر بیاید و بگوید برادرم صبر کن. و یا رئیس پلیس بیاید و هشداری بدهد و بگوید: "شهردار عزیز، کارهای شما مشکلات بیشتری را برای کشور ایجاد خواهد کرد. شما این دستور را به من داده اید اما این دستور درست نیست." یکی باید این حرف ها را بگوید که برادر من کاری که شما انجام می دهید درست نیست.

پسرش را می کشید، گریه خواهد کرد. بعد هم روی سرش گاز اشک آور می ریزید، چنین چیزی درست است؟ چه کاری می خواهید انجام دهید؟ می خواهید به زور ایجاد رعب و وحشت کنید؟ بگذارید شب و روز گریه کند. به شما مربوط نیست. اگر پسر خود شما بود آیا سجده شکر می گذاشتید و می گفتید که خدارا شکر که پسرم مرد؟ درمورد کسی که بی دلیل کشته اید حداقل کمی احساس همدردی کنید. شاید خانواده ی مقتول قدری هم نسبت به قاتل پسرشان اهانت کنند. بحث ما مشروعیت کار آنها نیست، اما شما هم نباید به رفتار آن مادر حساس شوید، بگذارید عزاداریش را بکند.

هر کاری که می خواهید انجام دهید اما اتحاد ما را از بین نبرید. ما را به جان هم نیندازید. ما را دشمن همدیگر نکنید. در میان این ملت دشمنی ایجاد نکنید. ما هیچ توقع دیگری از شما نداریم. در میان ما فتنه ایجاد نکنید. برادر را به دست برادر نکشید. ما با غرور و افتخار و صلح زندگی می کنیم.

خدایا عقل و ایمان ما را از ما نگیر، نقصان هر دوی اینها باعث شده که ما اینگونه رفتار کنیم. ما نه بر اساس عقل و نه بر اساس ایمان رفتار می کنیم. ما در هر دو زمینه دچار کمبود هستیم. خدایا به ما عقل و ایمان عطا کن. اتحاد ما را از ما نگیر. خدایا اتحاد ملی، و انسجام کشور ما را حفظ کن و به شیطان های احمقی که قصد از بین بردن این اتحاد را دارند فرصت نده.