اوزگوندوز مقاومت لبنان را از روز نخست تا کنون این چنین ارزیابی کرد:

در نیمه ی دوم قرن بیستم شیعیان لبنان شهروندانی درجه ی دو و بی اهمیت به شمار می رفتند. این شرایط تا دهه ی شصت و زمانی که زنده یاد امام موسی صدر شیعیان را با هم متحد کرد ادامه داشت. با گذشت روزها و سال ها و با یاری امام موسی صدر شیعیان لبنان نه تنها در لبنان بلکه در منطقه مقتدر و قدرتمند شدند. شهرت و محبوبیت صدر، قذافی را نگران کرد. به همین سبب او را به کشورش دعوت کرد و براساس گفته ی شاهدین عینی او را با شکنجه کردن به شهادت رساند. همانطور که می دانید پایان کار قذافی چنان بود که حتی ما نیز برای او احساس تاسف کردیم.

پس از آن دوره، در سال 1982 آمریکا، فرانسه، ایتالیا و انگلیس در لبنان پایگاه های نظامی تاسیس کردند. اسرائیل صهیونیست به لبنان وپایتخت آن حمله کرد. گروهی از جوانانی که در جنبش امل فعالیت می کردند برای دفاع از کشورشان که تحت اشغال اشغالگران بود پیش قدم شدند و به دیدار نبیح بری، رئیس فعلی پارلمان لبنان که در آن زمان جانشین امام موسی صدر شده بود رفتند. و او پاسخ آن جوانان را اینگونه داد: "اگر تمام کشور به حرکت درآید ماهم ایستادگی می کنیم. مگر می توان به تنهایی و با دست خالی مقاومت کرد؟ ما با اسرائیلی روبه رو هستیم که تمام ابر قدرت های جهان با او متحد هستند، همان اسرائیلی که در کمتر از 67 روز تمامی اعراب را شکست داد و همه ی آنها را به اسارت گرفت. ما چه طور می توانیم با این جنبش تازه تاسیس و با دست خالی به جنگ با آنها برویم".

اما گروهی از همان جوان ها با خود گفتند: "ما به وظیفه ی خودمان عمل می کنیم، پیروزی دست خداست. اگر او بخواهد پیروز می شویم. ملتی که کشورشان تحت اشغال است نباید تسلیم شود. ما به عنوان یک ملت مسلمان باید مقاومت کنیم". آن ها به دلیل پافشاری براین دیدگاه خود از جنبش امل جدا شده و جنبش مقاومت را تشکیل دادند. آن ها این مسئله را با امام خمینی رحمه الله علیه مطرح کردند. امام با حمایت از این تفکر به آنها گفت: "ملتی که کشورش تحت اشغال باشد در خانه نمی نشیند. از کشورش دفاع می کند. بروید و از لبنان دفاع کنید، دستور مکتب ما این است. من در راه شما پیروزی را می بینم، خدا پشت و پناهتان"

چند صد جوان با امکانات اندک خودشان به دفاع از کشورشان می پردازند. در مقابل آن ها ابر قدرت های جهان، آمریکا، فرانسه، انگلیس، ایتالیا و اسرائیل قرار داشتند.  اگر به خاطر داشته باشید در آن دوران ناوگان ششم آمریکا وارد ترکیه شده بود. در آن زمان به این ناوگان آمریکا حمله و این ناو منفجر شد و در این انفجار 250 تن از سربازان آمریکایی کشته شدند. این انفجار ناموس ما را نیز نجات داد. سربازان آمریکایی قبل از اینکه دستشان به زنان ترک برسد از اینجا فرار کردند. حمله ی بعدی به ناوگان فرانسوی صورت گرفت و 150 تن از سربازان فرانسوی کشته شدند. چند حمله ی دیگر هم به ناوهای اسرائیلی شد که در نتیجه ی آن تک تک این کشورها یکی پس از دیگری از لبنان فرار کردند.

این فرار برای آن ها گران تمام شد. چند صد جوان با دست خالی در مقابل ابرقدرت های جهان و اسرائیلی که همه ی اعراب در برابر آنها سر تسلیم فرود آورده بودند ایستادگی کرده و کشورشان را نجات دادند. چند صد جوان توانستند با تحقیر ابر قدرت ها آن ها را از کشور خودشان بیرون برانند. آن ها هم رفتند و تکنولوژی خود را بهبود بخشیدند. به این امید که کسی در مقابل آنها قادر به مقاومت نخواهد بود دوباره باز گشتند. این بار هم حزب الله، حزب الله نو پا آنها را تحقیر کرد و شکست داد.

آنها در سال 2006 دوباره برگشتند و این بار اطمینان خاطر داشتند که پیروز شده و حزب الله را نابود خواهند کرد. تمام توان تکنولوژی آمریکا به اسرائیل داده شد. هواپیماها، موشک ها، هلی کوپترها و بمب هایشان در اختیار اسرائیل قرار داده شد تا حزب الله را نابود کنند.

بعد از 33 روز جنگ، آمریکا و اسرائیل از نماینده ی قطر برای ایجاد آتش بس استفاده کردند و یک بار دیگرآنها در مقابل فرزندان حیدر کرار مغلوب شدند. در دنیا دیگر کسی از اسرائیل نمی ترسد. ترسو همان اسرائیل است که به دور خودش دیوار می کشد. این جنگ با رذالت و تحقیر اسرائیل و با پیروزی حزب الله به پایان رسید.